એક ગમાર પંખી જે આખો દિવસ ઉડીને નવા ફળો શોધે છે, રાજ્યના રાજ્યકર્તાને ખોટી લાગતી હતી. રાજાએ મંત્રીઓને બોલાવીને કહ્યું કે આ પંખીનું શું કરવું. એક મંત્રીે કહ્યું કે પંખીને શિક્ષણ આપવું જોઈએ. રાજાએ પોતાના ભાણેજને પંખીને શિક્ષણ આપવા નિમણૂક કરી. પંડિતોએ વિચાર કરીને પંખીને પાંજરામાં રાખવાનો નિર્ણય કર્યો, જેથી તેને શિક્ષણ આપી શકાય. પાંજરું બનાવવામાં આવી અને લોકો તેમાંની સુંદરતા જોઈને પ્રશંસા કરવા લાગ્યા. મહાપંડિતોને બોલાવવામાં આવ્યા, જેવું વાંચન માટે વધુ પુસ્તકોની જરૂર જણાઈ. પંખીનું શિક્ષણ શરૂ થયું, પરંતુ પાંજરાની જાળવણી અને દેખરેખમાં વધારે ધ્યાન આપવામાં આવ્યું, જેના કારણે કેટલાક લોકોને ફરિયાદ થાય લાગી. લોકો કહેવા લાગ્યા કે પંખીની બદલે પાંજરાના દેખરેખમાં વધારે ધ્યાન આપવામાં આવી રહ્યું છે. એક દિવસ રાજાએ પોતે જ આને જોવા જવાનો નિર્ણય કર્યો. આ વાર્તામાં દર્શાવવામાં આવ્યું છે કે ક્યારેક યોગ્ય શિક્ષણ અને વિકાસના નામે અસલ વિષયને ભૂલવામાં આવે છે, અને પંખીનું સાચું શિક્ષણ કેવી રીતે અવગણવામાં આવી રહ્યું છે.

by Bhavik Chauhan in Gujarati Human Science

Writen by Bhavik Chauhan

Category Human Science