कथेची सुरुवात पहाटेच्या वेळेतील शांततेने होते, जेव्हा वालजी आणि लिली एकत्र बसलेले असतात. अचानक, एक म्हातारा मनुष्य कंदील घेऊन येतो, जो दररोज वेलांचा काळजी घेतो. लिली घाबरते, तर वालजीला संकट जाणवते. त्यांनी म्हाताऱ्याला विचारले की तो कोण आहे, तेव्हा म्हातारा त्यांना ओळखतो आणि त्यांच्या कृतज्ञतेने भरलेला असतो. तो वालजीला त्यांच्या उपकारांची आठवण करून देतो, जसे की त्यांनी अनेक लोकांना आधार दिला आहे. म्हातारा वालजीला आपल्या खोलीत येण्याचे आमंत्रण देतो आणि त्याला स्थान व पोषण देतो. वालजीला यावेळी असे वाटते की त्याला देव भेटला आहे आणि त्याने चांगले वर्तन केले असल्याने त्याचा उपकार कधी ना कधी फळास येईल, हे त्याला समजते. कथा चांगल्या वर्तनाचे महत्त्व दर्शवते, जे भविष्यात उपकार म्हणून परत येऊ शकते.

by Sane Guruji in Marathi Short Stories

Writen by Sane Guruji

Category Short Stories