एकदा एक समृद्ध नगर होते जिथे एक भाग्याची बाई राहत होती. तिच्या कुटुंबात अनेक सदस्य होते, ज्यांच्याकडे विविध कला आणि कौशल्य होते. त्यात उत्कृष्ट कारागीर, संगीतज्ञ, शास्त्रज्ञ, तत्त्वज्ञ, विणकर, योद्धे, मुत्सद्दी आणि तपस्वी यांचा समावेश होता. नगरात सर्वत्र तिची सत्ता होती आणि लोक सुखाने जीवन जगत होते. भाग्यबाईच्या प्रेमळ कुटुंबामुळे ती नेहमी आनंदी आणि प्रसन्न होती. तिच्या कुटुंबातील सदस्य एकत्र येऊन एकमेकांमध्ये प्रेम आणि सहयोग ठेवत होते, ज्यामुळे भाग्यबाई अत्यंत सुखी होती.
अमोल गोष्टी - 5
by Sane Guruji 
in
Marathi Short Stories
Description
आपले एक आटपाट नगर होते. तेथे एक भाग्याची बाई राहात असे. लेकी-सुनांनी घर भरलेले, गुराढोरांनी गोठा भरलेला, खायलाप्यायला काही कमी नव्हते. पाटीभर दागिने एकेकीच्या अंगाखांद्यावर होते. लोक आपापले उद्योगधंदे करून सुखाने दिवस काढीत होते. त्या नगरात सर्वत्र बाईचीच सत्ता होती. तिचे भाग्य मोठे थोर म्हणून तिला 'भाग्यबाई' म्हणत. तिची मुलेही मोठी उद्योगी : कोणी उत्कृष्ट कारागीर, कोणी उत्कृष्ट संगीतज्ञ, कोणी शास्त्रज्ञ, कोणी तत्त्वज्ञ, कोणी चांगले विणकर, कोणी चांगले योध्दे, कोणी मुत्सद्दी, कोणी तपस्वी असे होते. सर्व त्या त्या कामात मोठे वाकबगार, मोठे दर्दी! परस्परांचा हेवादावा त्यांना माहीत नाही. सर्वच धंदे चांगले, ज्याला आवडेल तो त्याने करावा, असे होते. मुलांच्या या प्रेमळपणामुळे, या ऐक्यामुळे भाग्यबाई मोठी सुखी होती. तिचे मुख नेहमी प्रसन्न दिसे.
Novels