ભાગ ૩: પીંજરામાં પૂરો સિંહસમય: મે, ૨૦૦૦ (અકસ્માતના એક વર્ષ પછી)સ્થળ: દેવાયતની ડેલી, સાણથલી ગામ“પાંખ વિનાનું પંખીડું, ને પગ વિનાનો નર,જીવતર ઝેર બની ગયું, હવે સુનું લાગે ઘર.સાથી છૂટ્યા સંગાથ, હવે કોને કહું મારી વાત?પંચાળનો હાવજ આજ, રુવે આખી રાત...”સૂરજ તો એ જ હતો, પંચાળની ધરતી પણ એ જ હતી, પણ સાણથલી ગામની એ પ્રખ્યાત ડેલીનું દ્રશ્ય બદલાઈ ગયું હતું. જ્યાં પહેલાં ઘોડાના ડાબલા ગાજતા હતા, ત્યાં હવે એક ચરર... ચરર... અવાજ આવતો હતો – વ્હીલચેરના પૈડાંનો અવાજ.એક વર્ષ વીતી ગયું હતું. ૩૬૫ દિવસ, અને ૩૬૫ રાતો. દેવાયત માટે આ દરેક દિવસ એક સજા જેવો હતો.સાંજના પાંચ વાગ્યા હતા. દેવાયત