વેદના..
શાંતિનો ભંગ કરતો એનો અવાજ
તેના આવવાની ચાડી ખાતો...
આપો તો ખાય
આપો તો પહેરે..
બાકી નિજાનંનમાં મસ્ત
શાન ભાન ભૂલી..
નિરર્થક ક્રિયાઓ કરતો
હવામાં વાતો..
અચાનક રડવું...
કે
ખડખડાટ હસવું..
ભૂખ તરસની દુઃખથી અજાણ
પથ્થર હોય કે ફૂલ
હસતો રહેતો...
ન જાણે કેટલી વેદના પચાવી
હળાહળ પી પહોંચ્યો અહીં...
ક્યારેક એની વાતો સાંભળી લાગતું.
શાન એની નહીં
પણ
આ માનવ જગતે ગુમાવી
ગાંડપણની જેમ
શાણપણ પણ વેદનાનો જ પરિચય...
પીડાઓ ચરચરાટ
ને
સમાજના બંધનની વિવશતા...
મન કહે.. એની સાથે અદલાબદલી
બની જાઉં સુખિયો...©
કાજલ
કિરણ પિયુષ શાહ
