એક ભક્ત ભગવાનના દર્શન કરવા માટે
મંદિરે આવ્યા. ઉનાળાની ઋતુ હતી એટલે
ભગવાનને ધરાવવા માટે પોતાની સાથે
થોડી કેરીઓ પણ લાવેલા. જેને જોતા જ
મોમા પાણી છૂટે એવી સુગંધથી ફાટ ફાટ
થતી કેરીઓ એણે પ્રભુના ચરણોમાં અર્પણ
કરી. ભગવાનના દર્શન કરતા કરતા
ભક્તની આંખો ભીની થઇ ગઇ.
ભગવાન પ્રગટ થયા અને ભક્તને પુછ્યુ, "
વત્સ, કેમ આંખમાં આંસુ આવ્યા ? " ભકતએ
કહ્યુ, " પ્રભુ, આપ તો અંતરયામી છો. બધુ જ
જાણો છો તો પછી શા માટે પુછો છો ?
મારા જીવનમાં સમસ્યાઓનો કોઇ પાર
નથી. એક પ્રશ્ન માંડ-માંડ ઉકેલુ ત્યાં
બીજો ઉભો થાય છે. કેટલીક વખત તો એવા
વિચાર પણ આવે છે કે હું તમારુ કેવુ ધ્યાન
રાખુ છું તો પછી તમે મારુ ધ્યાન કેમ નથી
રાખતા ? આ બળબળતા ઉનાળામાં ટાઢક
થાય તે સારુ હું તમારા માટે કેરીઓ લઇ
આવ્યો તમને મારા માટે કંઇક કરવાનો
વિચાર કેમ નહી આવતો હોય ? "
ભગવાને ભક્તને પુછ્યુ, " આ કેરીઓ તું તારી
ઘરે લાવ્યો ત્યારે કાચી હતી કે પાકી
હતી ? " ભક્તએ કહ્યુ, " માર્કેટમાં પાકી
કેરીઓ મળતી હતી પણ એ તો કાર્બેટથી
પકાવેલી હોય એટલે હું તો કાચી કેરીઓ જ
ઘરે લાવ્યો અને ઘરે જ એને પકવી છે. "
ભગવાને પુછ્યુ, " તેં ઘરે કેરીને કેવી રીતે
પકવી ? " ભક્તએ જવાબ આપતા કહ્યુ, "
પ્રભુ, કાચી કેરીને એક કોથળા પર
ગોઠવીને એના ઉપર બીજા કોથળાઓ
ઢાંકી દીધા અને હવા ન જાય એવી રીતે
બધુ પેક કરી દીધુ."
ભગવાને કહ્યુ, " આવું કરવાથી તો કેરીને
બીચારીને કેવી તકલીફ પડે. કેટલા દિવસ
સુધી ગરમી સહન કરવી પડે ત્યારે પાકે
આના કરતા કાર્બેટ મુકીને ફટાફટ પકવી
દીધી હોત તો ? " ભક્તએ કહ્યુ, " અરે, પ્રભુ
કેરીને થોડો સમય ગરમી આપીને પકાવીએ
તો એ કેરી ખુબ મીઠી થાય એનો સ્વાદ
સાવ જુદો જ હોય." ભગવાને કહ્યુ, " પણ
કેરીને બીચારીને કેવી તકલીફ પડે " ભક્તએ
કહ્યુ, " પ્રભુ, ભલે તકલીફ પડે પણ એની
મીઠાશ અને મૂલ્ય ખુબ વધી જાય."
ભગવાને ભક્તને કહ્યુ, " બેટા, મારે પણ તારી
મીઠાશ અને તારા મૂલ્યમાં વધારો કરવો
છે. તને વધુ મજબુત બનાવવો છે અને એટલે હું
તને જુદી જુદી સમસ્યાઓ આપ્યા કરુ છું. આ
સમસ્યાઓ તારા વિનાશ માટે નહી પણ
વિકાસ માટે છે. "
જીવનમાં આવતી સમસ્યાઓ પ્રભુ
આપણને પજવવા માટે નહી પણ પકવવા
માટે આપતો હોય છે.
અજ્ઞાત ......
