શું કહું એ કેવી અજબ જાણે કઈ વેળા હતી
હોઠ તો મારાં બંધ હતા ને મુખમાં પ્રાર્થના હતી
જોઈ રહ્યો હતો પ્રભુ હું તારી મુરત સામે હતી
સ્વાર્થ પણ મારો હતો કે હૃદયમાં કૈં પીડાં હતી
તારા મંદિરીયે પ્રભુ દરરોજ જ થતી આરતી હતી
પરંતુ એ વેળા ઝાલર મુજ આતમમાં વાગતી હતી
વર્ષોએ મળ્યાની શું એ મિત્ર વિરહની વેદના હતી
કે દુર્બળ કાયાએ કાંપતી રોમે રોમની દરિદ્રતા હતી
ને છતાં સ્વમાની પણે દાસ ભાવની ભક્તિ હતી
નિ:શબ્દ ભાવે મૌનમાં સુદામાની ય પ્રાર્થના હતી
કંઇક એવી જ અનુભૂતિ શું મુજને તેં આપી હતી
કે શ્રદ્ધા આસ્થાની હદ શું વ્હેમ શંકાએ માપી હતી
આમ તો પ્રભુ તુજ મંદિરે સળગતી ધૂપસળી રોજ હતી
શું કહું એ વેળા, એની સુંગંધ મુજ રોમ રોમે વ્યાપી હતી
– Mayur Anuvadia (આસક્ત)
