ચારેક દિવસથી બંધ રુમનો દરવાજો જાનકીબેને ચૂપચાપ ખોલ્યો. સામે રડમસ ચહેરે ઊભેલી એકમાત્ર દીકરી પુષ્પાનો હાથ ખેંચી કહ્યું,"જા, તારા રોહન પાસે ચાલી જા, નહીંતો તારો દારૂડિયો બાપ કાલે તને પેલા પીધેલા કનિયા જોડે ધકેલશે...!" અશ્રુભરી આંખે માને મળી ચાલતી થયેલી પુષ્પા તરફ જોઈ જાનકીબેન મનોમન બોલ્યા,"કાશ..
તે દિવસે મારી મા પણ સમજી હોત... મેહુલ પણ મારી વાટ...!" દીકરીની ભાવિ ખુશીઓની આશાએ તે વર્તમાન દુઃખ ગળી ગયા..!
(ડૉ.સાગર અજમેરીની માઈક્રોફિક્શન સ્ટોરીઝમાંથી...)
