जळत्या घरात मी दिवा लावतोय अजून,
वादळं सांगतात, वेडं झालंय कुण!
धुरामागे हरवलेली माझीच श्वासं शोधतो,
पुस्तकं पेटली, पण शब्द अजून जळत नाहीत!
भिंती तोंड उघडून बोलतात आता,
‘शांततेचा चेहरा’ किती काळ झाकणार?
छप्पराच्या छिद्रांतून सत्य ओघळतंय,
सत्तेच्या पायघड्या अजून स्वप्नं तुडवतात!
