હૃદયનો નાદ
તારી જ્યોતિમાં આત્મા જાગે,
અંધકારમાં ઝાંખો પ્રકાશ લાગે।
તું ઉંચા પંથે હાથ પકડી,
કદાચ સપનામાં તું રખે ઝગે॥
દર શ્વાસે હું તને અનુભવું,
તારી કૃપા નિત દિલમાં લહું।
ને આંખે જો ન જોઈ શકું,
હૃદયે તને તો સ્પષ્ટ કહું॥
તું તો વસે છે ઘટ ઘટ માંહી,
સર્વ વ્યાપક તું છો સદા અહીં।
નામ રૂપે ભલે ભેદ દેખાય,
અંતર્યામી તું એક જ જણાય॥
હૃદયના સિંહાસન પર તું બિરાજે,
મારા જીવનનો હેતુ તું જ ભાખે॥
તારા થકી જ હું છું જાણું,
તારી ભક્તિમાં જ હું પાણું॥
તારા રંગે રંગાયું મન મારું,
બીજું કશું ના હવે હું ધારું।
તારી કરુણાનો સાગર ઊંડો,
ડૂબી જાઉં એમાં હું પૂરો॥
તારા દર્શનની પ્યાસ છે ભારે,
નયનો ઝંખે તને નિરંતર ત્યારે।
તું જ આધાર, તું જ સહારો,
જીવન નૈયાનો તું જ કિનારો॥
તારા ગુણોનો ક્યાં પાર મળે છે,
વાણી મારી તો મૌન ભણે છે।
અનંત તું છો, અગમ્ય છો તું,
મારા હૃદયનો ધબકાર છો તું॥
તારી લીલા અકળ છે સ્વામી,
ન સમજે કોઈ અંતર્યામી।
બસ શ્રદ્ધાનો દીપક જ્વાળે,
જીવન તારા ચરણે વારે॥
