આ વાર્તા "મેહુલિઝમ"માં નસીબ અને કર્મની ચર્ચા થાય છે. લેખક કહે છે કે નસીબ કોઈનો નોકર નથી, પરંતુ એ જીવનનો વડીલ છે, જે જે કરે તે યોગ્ય છે. તે કહે છે કે નસીબ હંમેશા સારું હોય છે, પણ તેને સ્વીકારવું પડે છે. લોકો નસીબને બદલવા માટે વિવિધ રીતો અપનાવે છે, પરંતુ નસીબનું સ્વરૂપ માન્યતા પર આધારિત હોય છે. વાર્તામાં સંત જ્ઞાનેશ્વરના બે શિષ્યો, તનય અને મનય, વચ્ચે ચર્ચા થાય છે કે માનવ જીવનમાં ભાગ્ય વધારે મહત્વનું છે કે કર્મ. સંતે તેમને એક દિવસ એક બંધ ઓરડામાં રાખવાનો નિર્ણય કર્યો, જ્યાં તનય નસીબ પર આધાર રાખીને બેઠો અને મનય કર્મ દ્વારા ખાવા માટે કંઈક શોધવા નીકળ્યો. મનયે માટલીમાં બાફેલા ચણા શોધ્યા, જ્યારે તનયને કશું મળ્યું નહીં. સંતે અંતે સમજાવ્યું કે મનયને કર્મ દ્વારા ચણા મળ્યા, પરંતુ તનયને મહેનત કર્યા વિના જ હીરા મળ્યા. આથી, બંને શિષ્યોને સમજાયું કે ભાગ્ય અને કર્મ વચ્ચેનું સંતુલન મહત્વપૂર્ણ છે, પરંતુ તેમને કોઈ નક્કર જવાબ મળ્યો નથી.

by Mr Mehul Sonni in Gujarati Philosophy

Writen by Mr Mehul Sonni

Category Philosophy