આ વાર્તા "એક પતંગિયાને પાંખો આવી" ના ત્રીજા પ્રકરણમાં, નાયિકા જયા પોતાની વિચારધારામાં મગ્ન છે. દીપેન અને નીરજા પોતાના રોજના કામમાં વ્યસ્ત છે, જ્યારે જયા એકલા ઘરમાં રહેતી હોય છે. દીપેનની ચિંતા છે કે નીરજા કોઈ નવી વાત કરશે, પરંતુ તે કંઈ ખાસ નથી કરતાં. જયા દીપેનની વાતોનું વિશ્લેષણ કરે છે અને ઇતિહાસના પાઠની જેમ વિચારે છે કે કેવી રીતે યુદ્ધો થયા, કોણ જીત્યું અને કોણ હાર્યું, જ્યારે તે આ બધાને શાંતિ જાળવવાની પાઠશાળાની રીતે જોઈ રહી છે. તે પોતાને પ્રશ્ન કરે છે કે તેને આ બધી ચિંતાઓ વિશે શું કરવું જોઈએ. જ્યારે સાંજ થવા લાગે છે, ત્યારે જયા નીલંબન અને અંધકાર વચ્ચેના સંક્રમણને અનુભવે છે, જે તેના મનમાં આનંદ અને ઉત્સાહ લાવે છે. તે અંતે ખુશ થાય છે જ્યારે તેને સમજાય છે કે દરેક સંકેતનું ઉકેલવાનું મહત્વ છે. થોડીવાર પછી, જ્યારે નીરજા અને દીપેન ઘરે પાછા આવે છે, ત્યારે જયા દીપેનને યાદ અપાવે છે કે તેઓએ ઢળતી સાંજને કેવી રીતે જોયા હતા, અને તે સંકેતો વિશે વાત શરૂ કરે છે. દીપેનને સમજાઈ જાય છે કે જયાની વાત મહત્વપૂર્ણ છે, અને તે જયા સાથે ચર્ચા કરવા માટે તૈયાર થાય છે.

by Vrajesh Shashikant Dave in Gujarati Short Stories

Writen by Vrajesh Shashikant Dave

Category Short Stories