भाग २: निरोप कथेत फुलाजीच्या दरडावणीचा स्वर ऐकून बाजीने त्याला आलिंगन दिला आणि "दादा" म्हणत अश्रू गाळले. राजांची पालखी घेऊन बाजी धावू लागला, जौहरचा वेढा पार झाला होता. त्यांच्या मागोमाग पाच सहाशे वीर धावत होते. रात्रीचा काळ संपून पहाट येत होती, आणि अजून बराच अंतर पार करायचा होता. बाजीने सर्वांना थांबण्याचा इशारा दिला ज्यामुळे थोडा वेळ विश्रांती घेता आली. तितक्यात एक हेर धावत येताना दिसला आणि बाजीने त्याला खूप मोठा आवाज देऊन सर्वांना निघण्यास सांगितले. मसूद खान त्यांच्या मागे असल्याने सर्वांनी जलद गतीने चालू केले. राजे दचकले आणि बाजीने त्यांना सांगितले की, मसूद खान त्यांच्या मागे आहे. राजे विचार करत होते की खरे राजे या मावळ्यांमध्ये आहेत जे आपली काळजी घेत आहेत, तर ते फक्त नावाचे राजे आहेत. सर्वांनी गजाखिंडीकडे धाव घेतला, जिथे मसूद खान कोणत्याही क्षणी त्यांना गाठू शकतो. बाजीने थोडा विचार करून मावळ्यांना थांबवले आणि राजांची पालखी खाली ठेवली. सर्व मावळे आडोसा शोधून विसावू लागले. राजे बाजीच्या जवळ आले आणि त्याने थांबण्याचे कारण विचारले. कथेत वीर मावळ्यांच्या पराक्रमावर आणि त्यांची स्वराज्यासाठी असलेली निष्ठा दर्शवली आहे.

by Ishwar Trimbak Agam in Marathi Fiction Stories

Writen by Ishwar Trimbak Agam

Category Fiction Stories