આજકાલ ગુજરાતના યુવાનોનું એક મોટું સ્વપ્ન કેનેડા જવાનું છે. 2019માં, 12.1% ભારતીયો કેનેડા આવ્યા, જેમાં હું પણ હતો. ડિસેમ્બરમાં, કડાકાની ઠંડીમાં, મેં કેનેડા પર પગ મૂક્યો. શિયાળામાં, કેનેડા શાંત અને ઠંડું હોય છે, બરફના પહાડો અને પર્ણહીન ઝાડો આસપાસ હોય છે. એમના વાતાવરણમાં ઉદાસી અને માનસિક તણાવ વધુ જોવા મળે છે. ત્રણ મહિના મહેનત પછી, મને એક નોકરી મળી, જે મારા જીવનને બદલવા જઈ રહી હતી. મારી નોકરી સંત.આંદ્રેઝ વૃદ્ધાશ્રમમાં હતી, જે 1850માં બનેલું હતું. આ વૃદ્ધાશ્રમ માનસિક રીતે થાકી ગયેલા વૃદ્ધોની દેખભાળ કરે છે. મારું પહેલું દિવસ હતો, જ્યારે હું એક રૂમમાં ગયો, જ્યાં "મિસ્ટર લિસ"નું નામ હતું. મારા બોસે કહ્યું કે એ દાદા મોડા ઉઠશે અને થોડા આક્રમક છે. જ્યારે હું બહાર બેઠો હતો, ત્યારે સાંભળ્યું કે પાણી આવી રહ્યું છે. દરવાજો ખોલીને જોયું, ત્યાં દાદા નગ્ન અવસ્થામાં હતાં અને પેશાબ કરી રહ્યા હતા. મેં નર્સિંગ સ્ટેશન પર જઈને મદદ માગી, પરંતુ નર્સે મને અવગણ્યું અને કહ્યું કે તે તેનો કામ નથી. પછી, હું પર્સનલ સપોર્ટ વર્કર (PSW) પાસે ગયો, પરંતુ તેણે પણ કહ્યુ કે આ તો રોજનું છે. આ અનુભવથી હું માનસિક રીતે ખૂબ જ હચમચાઈ ગયો હતો.

by Dharm Patel in Gujarati Moral Stories

Writen by Dharm Patel

Category Moral Stories