सुनील विमानात प्रवास करत होता, त्याचा मनोदय चार वर्षांनंतर आपल्या आईला भेटण्याचा होता. त्याने खिडकीतून बाहेर पाहिलं, सुंदर आकाश आणि शुभ्र ढग दिसत होते. त्याच्या मनात उत्साह होता, पण त्याचा मित्र राकेश त्याच्या भावुकतेवर टीका करत होता. अचानक, विमानात धक्का लागला आणि धूर निघू लागला. सुनीलने धूर पाहून ओरडला, परंतु त्याला समजलं की त्याची ओरड कोणालाही समजणार नाही. त्याच्या डोळ्यावर काही लागलं आणि रक्त वाहू लागलं. विमानात गोंधळ माजला, खिडक्यांच्या काचा फुटल्या, आणि विमान समुद्राच्या दिशेने कोसळू लागलं. दहा दिवसांनी, सुनीलच्या निधनानंतर, त्याची आई सरस्वतीबाई एक खुर्चीत बसून त्याच्या फोटोकडे पाहत होती. त्यांच्या मनात दु:ख आणि शोक होता.

by suresh kulkarni in Marathi Short Stories

Writen by suresh kulkarni

Category Short Stories