આ વાર્તા સુખ અને દુઃખની અવધિ વિશે છે, જેમાં મુખ્ય પાત્ર માનવ અને અનોખી છે. માનવને દુઃખી થવાનો સમય નથી, છતાં તેણે અનોખી સાથેના સંબંધમાં આનંદ મેળવ્યો હતો. પરંતુ, તેમની વચ્ચેની તણાવ અને માનસિક પરેશાની વધતી રહી. માનવને નખ કરડવાની ખરાબ આદત હતી, જેથી તે શારીરિક અને માનસિક પીડાનો સામનો કરી રહ્યો હતો. અનોખી માનવે પોતાની આદતને લઈને ચિંતિત હતી અને તેને સમજાવતી હતી કે તે આદત કઈ રીતે અનૈતિક છે. માનવે અનોખીને કહ્યું કે તે આ આદતથી છટકાવા ઇચ્છે છે અને તેને સહાય માંગે છે. પરંતુ અનોખી તેના પિતા જેવી વાતને માનતી નથી અને માનવને કહ્યું કે એક દીકરી પોતાના પિતાને કેવી રીતે રોકી શકે? એક મહિના પછી, માનવએ અનોખીને તેની આંગળીના નખ બતાવીને પુછ્યું કે શું તે કંઈક ફેરફાર જોઈ રહી છે. અનોખીએ પૂછ્યું કે શું તેણે આદત છોડિ દીધી છે, અને માનવએ કહ્યું કે એક દાદીમાએ તેને આદતમાંથી મુક્ત કરાવી છે. અનોખી આ વાત સાંભળીને આશ્ચર્યચકિત થઈ ગઈ.

by Ramesh Desai in Gujarati Short Stories

Writen by Ramesh Desai

Category Short Stories