ગામમાં આવ્યાનો આનંદ અનુભવનાર નાયક મમ્મી-પપ્પાની સરકારી નોકરીને કારણે ડાભસર ગામમાં રહેવા લાગ્યો. બાળપણની યાદો અને નહેરમાં તરવા જવાની મજા તેને યાદ આવી. મીત્ર રવિ સાથે નહેર પાસે પહોંચતા, તે કચ્છી કપડામાં એક યુવતી, જેસલને જોઈને ચોંકી ગયો. તે પોતાની શાળાની નૃત્ય સ્પર્ધાની યાદમાં ખોવાઈ ગયો, જ્યાં તે અને જેસલની જોડીમાં નૃત્ય કરવામાં આવ્યું હતું. જેસલ, જે ગામના વણઝારા પરિવારમાંથી એક માત્ર શાળાની છોકરી હતી, નૃત્યમાં ખૂબ પ્રતિભાશાળી હતી. સ્પર્ધામાં સફળતા મેળવીને તેઓ રાજ્ય કક્ષાએ ભાગ લેવા ભુજ ગયા. ભુજમાં, જેસલની મસ્તી અને આત્મવિશ્વાસ પ્રગટ થયો, અને તે જસલ-તોરલના ગીતમાં ગાવા લાગી. જ્યારે રાતના કાર્યક્રમમાં નૃત્ય શરૂ થયું, ત્યારે જેસલ તાવમાં પકડાઈ ગઈ. તે નૃત્ય દરમ્યાન આલિંગનનું દ્રશ્ય ભજવીને દર્શકોને મંત્રમુગ્ધ કરી દીધું. નાયક અને તેના મિત્રએ તેના પર થતો આઘાત અને તેના સાહસિક કાર્યોને યાદ કર્યા, જેમાં જેસલે મહી નદીમાં પૂરથી બાળકોને બચાવવા માટે પણ કૂદી હતી. આ પ્રસંગો વચ્ચે, જેસલની મજબૂતી અને સમર્પણ નાયકને પ્રેરણા આપી, જે આજે ૧૪ વર્ષ પછી પણ તેને યાદ કરે છે.

by Shailesh Rathod in Gujarati Moral Stories

Writen by Shailesh Rathod

Category Moral Stories