આ કથાના કેન્દ્રમાં રાધા અને કૃષ્ણના પ્રણયની વિશેષતા અને તેના વિવિધ પાસા છે. લેખક કહે છે કે રાધા, મીરા, રુક્મણી અને અન્ય ગોપીઓની પ્રેમભાવના માધવ સાથે જોડાયેલ છે, જે યુગો સુધી જીવંત અને અવિરત રહે છે. પ્રણયની અભિવ્યક્તિમાં રાધા-કૃષ્ણના પ્રેમને અલૌકિક માનવામાં આવે છે, પરંતુ કળિયુગમાં આ પ્રેમની જડિયાતી અને ઇશ્વરસહજ લાગણીઓ પર અસર થઇ છે. લેખકની દૃષ્ટિ પ્રમાણે, માનવ પ્રેમને રાધામાધવના પ્રેમ સાથે સરખાવવું યોગ્ય નથી, કારણ કે તે પ્રેમની પરાકાષ્ઠા અને તેની અસલી નોંધને નકારતું છે. માનવ પ્રેમ એક અનંત સાગર છે, જે નિર્દોષ લાગણીઓથી ભરેલું છે. આખી રચના એક અનોખા પ્રણયની અનુભૂતિ અને રાધા-કૃષ્ણના પ્રેમને મહિમા આપે છે. લેખક આ રીતે પ્રણયના નવા માળખા અને તેના આધારે એક કૃતિ રજૂ કરે છે, જેનું નામ છે "વ્હાલમ્ આવોને...".

by Kanha in Gujarati Love Stories

Writen by Kanha

Category Love Stories