कथेतील एका राजाचे दोन मोठे मुलगे राजधानी सोडून नशिबाची परीक्षा घेण्यासाठी बाहेर पडतात. ते प्रवासात वेडेवाकडे वागू लागतात आणि घरी येण्याचे भान विसरतात. त्यांचा तिसरा भाऊ, जो लहान आणि बुटका आहे, त्यांचा शोध घेण्यासाठी बाहेर पडतो. तो त्यांना भेटतो, आणि त्यांनी त्याला थट्टेतून एकतर वेड्या म्हणून हसतात, तरीही तो त्यांच्याबरोबर येतो. प्रवासात, ते मुंग्यांच्या वारुळाजवळ पोहोचतात, जिथे मोठ्या भावांना वारूळ पाडण्याची इच्छा असते. पण लहान भावाने त्यांना सांगितले की मुंग्या किती मेहनत करून त्यांचे घर बनवतात, त्यामुळे त्यांना दुखवू नये. त्यानंतर ते पुढे जातात आणि एका सरोवराजवळ भेटलेल्या बदकांना पकडण्याची इच्छा करतात, पण यावेळीही लहान भाऊ त्यांना त्या बदकांना सुखाने राहू द्यायला सांगतो. नंतर, ते मधाच्या पोळ्याजवळ येतात, जिथे मोठे भाव मधमाश्या जाळण्याचे विचार करतात. परंतु लहान भावाने पुन्हा त्यांना समजावले की, मधमाश्या मेहनत करून मध गोळा करतात आणि त्यांना जाळणे योग्य नाही. अखेरीस, ते तिघे एकत्र प्रवास करत राहतात, प्रत्येक वेळी लहान भाऊ त्यांच्या दुष्कृत्यांवर विचार करून त्यांना थांबवतो. कथा साहजिकपणे सहानुभूती, करुणा आणि इतर जीवांची काळजी घेण्याचे महत्व शिकवते.

by Sane Guruji in Marathi Moral Stories

Writen by Sane Guruji

Category Moral Stories