रात्रीचं वेळ असतो. किरण रोजप्रमाणे काम आटपून घरी निघालेला असतो. पण मध्येच त्याच्या चपलेचा पट्टा तुटतो. म्हणून तो जवळच्याच बसस्टॉपवर बसतो आणि चप्पल दुरुस्त करू लागतो. चप्पल नीट होते, तेवढ्यात जोराचा पाऊस सुरू होतो. तो पावसात न निघता तिथेच थांबतो. अचानक त्याच्या मागून कसला तरी आवाज येतो. तो मागे वळून पाहतो, तर बसस्टॉपच्या मागे एक मुलगी रक्ताने माखलेली बेशुद्ध अवस्थेत पडलेली असते. तो घाबरतो आणि तिच्या जवळ जातो. "थांब, मी हॉस्पिटलला फोन करतो," असं म्हणत तो कॉल करतो – "इथे सिटी ज्वेलर्ससमोरच्या बसस्टॉपवर एक मुलगी गंभीर जखमी अवस्थेत आहे. कृपया लवकर या." ते म्हणतात, "हो, आम्ही १० मिनिटांत पोहोचतो."
आठवणींचा सावट - भाग 1
भाग 1 – आठवणींचा सावटरात्रीचं वेळ असतो. किरण रोजप्रमाणे काम आटपून घरी निघालेला असतो. पण मध्येच त्याच्या चपलेचा पट्टा म्हणून तो जवळच्याच बसस्टॉपवर बसतो आणि चप्पल दुरुस्त करू लागतो. चप्पल नीट होते, तेवढ्यात जोराचा पाऊस सुरू होतो. तो पावसात न निघता तिथेच थांबतो.अचानक त्याच्या मागून कसला तरी आवाज येतो. तो मागे वळून पाहतो, तर बसस्टॉपच्या मागे एक मुलगी रक्ताने माखलेली बेशुद्ध अवस्थेत पडलेली असते. तो घाबरतो आणि तिच्या जवळ जातो."थांब, मी हॉस्पिटलला फोन करतो," असं म्हणत तो कॉल करतो –"इथे सिटी ज्वे ...Read More
आठवणींचा सावट - भाग 2
किरणच्या मनात अनेक प्रश्न घोंगावत होते. रिना, प्राची आणि ती अनोळखी मुलगी—जिचं त्याच्या स्वप्नांमध्ये येणं थांबत नव्हतं—या तिघींच्या आयुष्याचं जाळं त्याला वेढून टाकत होतं.त्या दिवशी किरन, रिना आणि प्राचीला तिच्या घरी सोडतो. मनात विचारांचं वादळ घेऊन तो पुन्हा त्या हॉस्पिटलच्या दिशेने निघतो—जिथं ती कोमात असलेली मुलगी अ‍ॅडमिट आहे.हॉस्पिटलच्या बाहेर एकटाच बसलेला किरन, डोळे मिटून आठवणींमध्ये हरवलेला असतो. तो तेवढ्यात उठून आत जाण्याचा विचार करतो, इतक्यात त्याला रिनाचा फोन येतो."किरण, लवकर ये… काही तरी विचित्र झालंय. प्राची खूप अस्वस्थ झालीये... मला काहीच समजत नाही..."किरण घाबरतो. तो धावतच रिनाच्या घरी पोहोचतो. आणि बघतो तर काय—प्राचीने स्वतःला गळफास लावलेला असतो.रिना रडत त्याच्याजवळ ...Read More