વાદળી પ્રકાશના કવચની અંદર રુદ્ર થથરી રહ્યો હતો. તેની આસપાસ ઘેરાયેલા હજારો પ્રેતોના નખ કવચ સાથે અથડાઈને તણખલાં પેદા કરી રહ્યા હતા. રુદ્રના કાનમાં હજી પણ તેની બહેન—નિયતિનો અવાજ ગુંજતો હતો: "આ એક જાળ છે!" પણ જો આ જાળ હોય, તો આ મુદ્રા તેને બચાવી કેમ રહી હતી?"કેમ અટકી ગયા, ઓ રક્ત અને માંસના પૂતળા?" ખવીસની ગર્જના આખા મેદાનમાં પડઘાઈ. તેના શિંગડામાંથી કાળો ધુમાડો નીકળી રહ્યો હતો. "આ સુરક્ષા કવચ તને ક્યાં સુધી બચાવશે? જેમ જેમ આ મુદ્રા તને બચાવશે, તેમ તેમ તે તારા આયુષ્યના વર્ષો શોષી લેશે. આ પ્રેતલોકનો નિયમ છે—અહીં કંઈ પણ મફત મળતું નથી!"રુદ્રએ જોયું તો આશ્ચર્ય