મધ્યરાત્રિના બારના ટકોરે આખું ગામ જ્યારે નિદ્રાધીન હતું, ત્યારે રુદ્ર સ્મશાનની પાછળ આવેલા એ પ્રાચીન 'કાલાંતક' વડ પાસે ઊભો હતો. હવામાં એક અજીબ પ્રકારની ઠંડક હતી, જે હાડકાં સોંસરવી ઉતરી જતી હતી. રુદ્રના હાથમાં તેના દાદાએ આપેલી એક જૂની તાંબાની મુદ્રા હતી, જે અત્યારે અત્યંત ગરમ થઈ રહી હતી. દાદાના છેલ્લા શબ્દો તેને યાદ આવ્યા, "રુદ્ર, જો તારે તારી બહેનનો આત્મા પાછો લાવવો હોય, તો તારે સીમા ઓળંગવી જ પડશે, પણ યાદ રાખજે... ત્યાં કોઈ જીવતું નથી અને જે છે એ તને જીવતો જોવા માંગતું નથી."અચાનક, વડના થડમાં એક વિશાળ કાળું છિદ્ર સર્જાયું. રુદ્ર કશું વિચારે તે પહેલાં જ એક