ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಿತ್ತು. ಅದರ ಹೆಸರು 'ಹೊಂಬೆಳಕು'. ಆ ಹೆಸರು ಇದ್ದರೂ, ಹಳ್ಳಿಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಯುವಕನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸದಾ ಕತ್ತಲೆಯೇ ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಆ ಯುವಕನ ಹೆಸರು ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ. ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಅವನಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನ ಬದುಕು ಹೊರಗಿನ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕತ್ತಲಾಗಿತ್ತು. ದಿನನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಪರರ ನೆರವು ಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಅವನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಶಕ್ತಿಯಿತ್ತು. ಅಪಾರವಾದ ಆಂತರಿಕ ದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತದ ಮೇಲಿನ ಅಸಾಧ್ಯ ಪ್ರೀತಿ. ಕಣ್ಣುಗಳು ಕಾಣದಿದ್ದರೂ, ಅವನ ಕಿವಿಗಳು ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರತಿ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನ ಮಧುರವಾದ ಕಂಠ ಮತ್ತು ಅವನ ಕೈಯಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಿದ್ದ ವೀಣೆಯ ನಾದವು ಹಳ್ಳಿಯವರ ಕಿವಿಗೆ ಅಮೃತದಂತೆ ಇತ್ತು.ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನಿಗೆ ಅವನ ಅಜ್ಜಿ ಮಾತ್ರ ಆಸರೆಯಾಗಿದ್ದಳು. ಅಜ್ಜಿ ದಿನವಿಡೀ ಹಳ್ಳಿಯ ಇತರರ ಮನೆಗೆಲಸ ಮಾಡಿ ಇಬ್ಬರ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನಿಗೆ ಪ್ರಪಂಚದ ಕುರಿತು, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗಿನ ಕುರಿತು, ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನ ಕುರಿತು ವಿವರವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಆ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳನ್ನು