હું તે બાળકોને જગાડવા માંગતી હતી અને તેમને બ્રેડ અને માંસ ખરીદવા માટે પૈસા આપવા માંગતી હતી. પણ મેં મારી જાતને ચાલવા માટે મજબૂર કરી, મારી ચાલ લંબાવી. બેચેન. ભયની અનુભૂતિ -મારી સામે ફૂટપાથ પર એક શ્યામ સ્વરૂપ રખડતું હતું.સરકતું. તેના હાથ અને ઘૂંટણ પર. તેના ખુલ્લા પગ ઘસડતું.હું ઠોકર ખાઈને અટકી ગઈ, જોતી રહી, એક વૃદ્ધ સ્ત્રીને જોઈને ગતિહીન અને મૂર્ખ બની ગઈ જે આટલી ખરાબ હાલતમાં પહોંચી ગઈ હતી, ફક્ત એક જ ફાટેલો અને પૂરતા દોરા વગરનો ડ્રેસ તેને અપૂરતો ઢાંકતો હતો, તેની નીચે કોઈ આધાર નહોતો. તેના માથા પર કંઈ જ નહોતું, કાપડનો એક ટુકડો પણ નહીં,