વડીલોનો આધાર अभिवादनशीलस्य नित्यं वृद्धोपसेविनः। चत्वारि तस्य वर्धन्ते आयुर्विद्या यशो बलम् જે માણસ વિનમ્ર છે, મોટેરાઓને નમન કરે છે અને હંમેશા વૃદ્ધોની સેવા કરે છે, તેનું આયુષ્ય, જ્ઞાન, પ્રતિષ્ઠા અને શક્તિ વધતાં જાય છે.   એક જમાનામાં એક ઘરમાં બાપુજી વૃદ્ધ થઈ ગયા હતા. તેમના પગ કાંપતા, સંતુલન ખોવાઈ જતું. ચાલતા-ચાલતા દીવાલને આધાર લઈ લેતા, જાણે દીવાલ તેમની જૂની સાથીદાર બની ગઈ હોય. જ્યાં-જ્યાં તેમની કાંપતી હથેળીઓ અડકતી, ત્યાં રંગ ઘસાઈ જતો અને આંગળીઓના હલકા-હલકા નિશાન પડી જતા – જાણે તેમના જીવનની છેલ્લી લીટીઓ દીવાલ પર ઉકરાતી હોય. વહુ અવારનવાર ફરિયાદ કરતી, "આ દીવાલો કેવી ગંદી લાગે છે, કંઈક તો