દોસ્તી – લાગણી અને મર્યાદા વચ્ચે વહેતી એક વાર્તાશાળાની સવાર હંમેશાં થોડી અવ્યવસ્થિત હોય છે. ઘંટ વાગે તે પહેલાં જ મેદાન અવાજોથી ભરાઈ જાય. કોઈ દોડે છે, કોઈ હસે છે, કોઈ છેલ્લી ક્ષણે ક્લાસ શોધે છે. એ ભીડમાં આર્યન હંમેશાં શાંત દેખાતો. તે બહુ બોલતો નહોતો, પણ બધું ઊંડાણથી જોતા શીખ્યો હતો. એને લાગતું કે ભીડમાં રહેવું સહેલું છે, પણ કોઈ એક સાથે સાચું રહેવું બહુ મુશ્કેલ છે.એ જ ક્લાસમાં નૈના હતી. આત્મવિશ્વાસભરી, પોતાની વાત સ્પષ્ટ રીતે કહેતી, અને આંખોમાં અજાણ્યા સપનાઓ રાખતી. તે સૌ સાથે સ્નેહથી વર્તતી, પણ પોતાની અંદરની નાજુક દુનિયા સુધી દરેકને પ્રવેશ ન આપતી. બંને એકબીજાને