ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಐಷಾರಾಮಿ ಪ್ರದೇಶವಾದ ಶಾಂತಿನಗರದ ಎತ್ತರದ ಅಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್‌ನ ಮೂರನೇ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ ಶಾಶ್ವತವೆಂಬಂತೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಆ ಅಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದರಲ್ಲಿ, ಗೋಡೆಗಳಿಗೆ ತೂಗುಹಾಕಿದ್ದ ರಾಜಾರವಿವರ್ಮರ ವರ್ಣಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಹಾಸಿದ್ದ ಪರ್ಷಿಯನ್ ರತ್ನಗಂಬಳಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಒಬ್ಬ ಕಳ್ಳ ನಿಂತಿದ್ದ. ಅವನ ಹೆಸರು ವಿಕ್ರಮ್. ವಿಕ್ರಮ್ ಆರು ಅಡಿ ಎತ್ತರ, ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದ ದೇಹದವನು. ಅವನ ಮುಖದ ಅರ್ಧಭಾಗವನ್ನು ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಿತ್ತು ಮತ್ತು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೊಳೆಯುವ ಸಿಲ್ವರ್ ಬಣ್ಣದ ಬಂದೂಕು ಇತ್ತು. ಇಡೀ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಕ್ರಮ್‌ಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದು ಕೇವಲ ಒಂದು ವಸ್ತು—ಹಳೆಯ ಜಮೀನ್ದಾರರ ಕುಟುಂಬದವರಿಂದ ಬಂದಿದ್ದ ಅಮೂಲ್ಯ ವಜ್ರದ ಹಾರ. ಆ ಹಾರವನ್ನು ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಟಿ.ವಿ. ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದ ವಿಕ್ರಮ್, ಈ ಮನೆಗೆ ನುಗ್ಗಲು ತಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಸಾವಿರಾರು ಯೋಚನೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಹಗ್ಗದಿಂದ ಹತ್ತಿ ಬಂದಿದ್ದ.   ಆದರೆ, ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಕೂಡಲೇ ವಿಕ್ರಮ್‌ನ ಹೃದಯ ಲಬ್‌ಡಬ್ ಎಂದು ಬಡಕೊಂಡಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅಲಂಕಾರಿಕ ಬೀಗಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಕೂಗುವ