પુસ્તકનું રહસ્યપ્રકરણ ૭: સ્મૃતિ અને શંકાનું નિરાકરણકૌશલની નજરમાં સંપૂર્ણપણે અજાણ્યા બની જવાની પીડા આરવના આત્માને કોરી રહી હતી. આ પીડા તર્કહીનતાના પ્રવાહમાં પણ આરવને મનુષ્ય તરીકે જીવંત રાખતી હતી.  સવારની શાંતિ હવે બપોરના ઘેરા મૌનમાં બદલાઈ ગઈ હતી. જૂના વિભાગની એકમાત્ર બારીમાંથી આવતો પ્રકાશ હવે સીધો ટેબલ પર નહોતો પડતો, પણ છાજલીઓના પડછાયામાં છુપાઈ ગયો હતો. આસપાસ ધૂળના કણો સ્થિર હતા, જાણે સમય પણ થંભી ગયો હોય. પુસ્તકોની ગંધ પહેલા કરતાં વધુ તીવ્ર બની હતી, જાણે આ પુસ્તકો આરવની એકલતાને સૂંઘી રહ્યાં હોય.  આરવ હવે માનસિક રીતે ખૂબ જ થાકી ગયો હતો. તેના ચહેરા પરની ગંભીરતા હવે નીરસતામાં પલટાઈ ગઈ