ಮೌನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಗಳಿಗೆ ವರುಣ್‌ನಿಗೆ ಉಸಿರಾಡಲು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದು ವಾತಾವರಣದ ತೆಳ್ಳಗಿನ ಕಾರಣಕ್ಕಲ್ಲ, ತನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿದ್ದ ನಂಬಿದ ಭಾರದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ಆ ಭಾರ ಅವನ ಕ್ಯಾಮರಾ ಬ್ಯಾಗ್ ಮತ್ತು ಟ್ರೈಪಾಡ್. ಇವತ್ತು, ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಪಾದ ತಲುಪಿದ ಕೊನೆಯ ಸ್ಥಳವಾದ ಹಿಮಾಲಯದ ದೂರದ, ನಿರ್ಜನವಾದ ಶಿಖರವನ್ನು ಏರುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಸುತ್ತ ಮೈಲುಗಟ್ಟಲೆ ಮೌನವಿತ್ತು. ಚಳಿಯ ಗಾಳಿಯ ಸೀಳುವ ಶಬ್ದ ಮತ್ತು ಅವನ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಹೃದಯದ ಶಬ್ದವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವರುಣ್ ಏಕಾಂಗಿ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಏಕಾಂಗಿ. ಇದು ಅವನ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಛಾಯಾಗ್ರಹಣದ ವೃತ್ತಿಜೀವನದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ, ಒಂದು ಅಂತಿಮ ಅನ್ವೇಷಣೆ.ಅವನು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟಾಗ, ಹಿಮದ ಮೇಲೆ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಸೀಳು ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಸಿತು. 'ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಿಂಚು ಹೊಳೆಯಿತು. ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಇದೇ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ, ಇದೇ ಹಿಮಪಾತದಲ್ಲಿ ಅವನು ಜಗತ್ತಿನ ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ