વર્ષો વીતી ગયા, દાયકાઓ સરકી ગયા. જીવનની પોથીમાં ઘણાં પાનાં ઉમેરાયાં અને કેટલાંક ફાટી પણ ગયાં. પરંતુ, કેટલીક સ્મૃતિઓ એવી હોય છે, જે સમયની ધૂળ ખંખેરીને પણ અક્ષય ઊભી રહે છે. એ માત્ર ઘટનાઓનો ઇતિહાસ નથી હોતો, પણ સમયના ગર્ભમાં સચવાયેલા લાગણીઓના ધબકારનો ખજાનો હોય છે. આવી જ એક સ્મૃતિ છે – '૮૧ની એ આખરી રાત અને તેને અનુસરતું '૮૨નું પ્રભાત. એ સંક્રમણની પળ હતી, જેણે માત્ર કૅલેન્ડરનું પાનું જ નહીં, પણ અંતરમાં પ્રજ્વલિત આશાઓની દિશા નિર્ધારિત કરી હતી.      '૮૧ની એ રાત! એ માત્ર એક રાત નહોતી, પણ વીતેલા દિવસોના હિસાબોનું એક પ્રકરણ હતું. એ રાત્રિ