ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಒಬ್ಬ ನಿವೃತ್ತ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕ. ಎಂಭತ್ತರ ಸನಿಹದಲ್ಲಿರುವ ಅವರು ಇಂದಿಗೂ ತಮ್ಮ ಹಳೇ ಮರದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಹಳೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಎಂದರೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಭೂತವಾಗಿತ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಗಡಿಯಾರ ಕಟ್ಟುವ ಬದಲು, ಸೂರ್ಯನ ನೆರಳಿನಿಂದ ಸಮಯ ಹೇಳುವ ಕಲೆ ಅವರಿಗೆ ಸಿದ್ಧಿಸಿತ್ತು.ಆದರೆ, ಈ ಹಳೆಕಾಲದ ವಾಸನೆಯ ನಡುವೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದು ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನಿನ ರಿಂಗ್‌ಟೋನ್.ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರ ಮೊಮ್ಮಗ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಶ್ರೇಯಸ್, ದೀಪಾವಳಿಗೆ ಬಂದಾಗ, ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಒಂದು ದುಬಾರಿ ಸ್ಮಾರ್ಟ್‌ಫೋನ್ ಕೊಟ್ಟ. ಅಜ್ಜಾ, ಇದು ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಉಡುಗೊರೆ. ನೀನು ಇನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಯಾರನ್ನೂ ಕರೆಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಲೋಕವೇ ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅದನ್ನು ಬಂಗಾರಪ್ಪನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟ.ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಆ ಫೋನನ್ನು ಒಂದು ನಿಗೂಢ ವಸ್ತುವಿನಂತೆ ನೋಡಿದರು. "ಛೇ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಂತೆ," ಎಂದು ಮುಖ ಸಿಂಡರಿಸಿದರು. ಮೊಮ್ಮಗ ಅದನ್ನು ಬಳಸುವ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ.