દ્વારકાના આકાશે સૂર્ય અસ્ત થવાની વેલા હતી અને સોનાના રંગની કિરણો યમુનાના પાણીમાં ચમકી રહી હતી. આકાશમાં ઉડી રહેલી ચકોરો જાણે કોઈ દૈવી સંગીત સાથે તણાઈ રહી હોય એમ લાગતું. એ ક્ષણોમાં પણ એક શાંત, નિર્મળ અને અજોડ સૌંદર્ય છલકાતું હતું—એવું સૌંદર્ય જેને કોઈ નામ આપી શકાય નહીં, પણ જેને લોકો “કૃષ્ણ” કહેતાં આવ્યા છે. કૃષ્ણ… એ નામમાં પ્રેમ છે, એ નામમાં કરુણા છે, એ નામમાં જીવનના સૌથી ઊંડા રહસ્યો છૂપાયેલા છે. અને એ નામ સાથે જ શરૂ થાય છે એ અમર કથા, જે માત્ર દેવતા કે અવતારની નથી, પણ એક એવા મનુષ્યની છે જેણે માણસની દરેક ભાવનાને પારખી, જીવને