વાર્તા 21 — “મીઠી ભાષાનું જાદુ”એક ગામમાં બે ભાઈ રહેતા — હિતેશ અને પ્રવિણ. હિતેશ નમ્ર અને મીઠી ભાષામાં વાત કરતો, જ્યારે પ્રવિણ હંમેશાં તિક્ષ્ણ શબ્દો બોલતો. એક દિવસ બંનેને ગામના વૃદ્ધ પાસે થી આશીર્વાદ લેવા મોકલવામાં આવ્યા. વૃદ્ધએ બંનેને એક એક ઠંડો પાણીનો કૂંડો ભરી લાવવાનું કહ્યું.હિતેશે મીઠા શબ્દોમાં લોકોને પૂછ્યું, સૌએ મદદ કરી, રસ્તો બતાવ્યો અને કૂંડો સરળતાથી ભરાઈ ગયો. પ્રવિણને કોઈએ રસ્તો નહોતો બતાવ્યો; લોકો તેને અવગણતા. તે ગુસ્સે થઈને પરત ફર્યો.વૃદ્ધે કહ્યું: “બેટા, જીવનનો પાણી પણ શબ્દોથી જ ભરાય છે. જે ભાષા મીઠી, એને સહાય બધાં કરે.”MORAL:મીઠી ભાષા માણસને દરેક રસ્તો સરળ બનાવે છે.વાર્તા 22 —