శ్రీనివాసపురం అనే చిన్న గ్రామం. గ్రామం పచ్చగా ప్రకృతి ఒడిలో ఆడుతూ పాడుతూ ఉండేది. అక్కడ రమ్య అనే 11 సంవత్సరాల చిన్నారి నివసించేది. రమ్య చాలా తెలివైనది, చదువులో చురుకైనది. ఆమెకు చిత్రలేఖనం అంటే మక్కువ. ఎక్కడ పచ్చదనం, పూలు, సీతాకోకచిలుకలు కనిపిస్తే అక్కడే కూర్చుని ఆ అందాన్ని తన చిత్రపుటలో బంధించేది.అయితే రమ్య కుటుంబం అంతగా సంపన్నం కాదు. అమ్మానాన్నలు రోజూ వాడివారికి పనులు చేస్తూ కష్టపడి జీవనోపాధి సాగించేవారు. అయినప్పటికీ రమ్యను విద్య చదివించడానికి ప్రోత్సహించేవారు.“జీవితంలో నిలబడాలంటే విద్యే వెలుగు,” అని ఆమె నాన్న తరచూ చెప్పేవాడు.గ్రామంలో ఒక పెద్ద పోటీ ప్రకటించారు — రాష్ట్రస్థాయి బాల చిత్రలేఖన పోటీ. గెలిచిన వారికి స్కాలర్‌షిప్, మంచి పాఠశాలలో ఉచిత ప్రవేశం. రమ్య కళ్లల్లో వెలుగు!“నేను కూడా పాల్గొంటాను!” అని ఆనందంతో ఇంటికొచ్చి చెప్పింది.కానీ సమస్య ఒకటి ఉంది — ఆ పోటీలో పాల్గొనడానికి మంచి రంగులు, పెద్ద