ગુજરાતના એક નાના ગામ ‘સૂરજપુર’માં અરવિંદ નામનો એક મીઠો, સીધાસાદો યુવાન રહેતો હતો. અરવિંદનું આખું જીવન માત્ર એક સિદ્ધાંત પર ચાલતું— “સત્ય બોલવું અને સત્ય પર ચાલવું.” એ સિદ્ધાંત તેને તેના પિતા પાસેથી મળ્યો હતો. તેના પિતા હંમેશા કહેતા, “બેટા, સત્ય ક્યારેક મોડું જીતે, પણ હારે ક્યારેય નથી.”ગામમાં મોટાભાગના લોકો તેને સચ્ચાઈ માટે માનતા, પરંતુ કેટલીક વાર લોકો મજાક પણ કરતા—“આજના સમયમાં સત્ય અને નાનામાં નફો નથી, અરવિંદ!”પણ અરવિંદને આ વાતોનો ક્યારેય ફરક પડતો નહોતો.એક દિવસ ગામમાં એક મોટી ઘટના બની. ગામની શાળામાં નવી ઈમારત માટે સરકાર તરફથી મોટો ફાળો આવ્યો હતો, પણ તેની જવાબદારી મહેશભાઈ નામના સરપંચ પાસે હતી.