ಸಮಯ: ಮಧ್ಯಾಹ್ನಸ್ಥಳ: ಕಲ್ಪವೀರದ ಯುದ್ಧಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಕಾಡಿನ ಮಾರ್ಗಕಲ್ಪವೀರದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ, ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸೈನ್ಯವು ಕಮಾಂಡರ್ ವಿಠ್ಠಲನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮುಖ್ಯ ದಾಳಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಕ್ರಮ್ ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ಯುದ್ಧ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.ವಿಕ್ರಮ್ ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಬಲದಿಂದ ಹಿಡಿದಿಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಧರ್ಮದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ. ಕಮರಿ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸೈನಿಕರು ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಾಗ, ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರಿಗೆ ಶರಣಾಗಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತಾನೆ.ವಿಕ್ರಮ್ (ದೃಢವಾಗಿ): ಸೈನಿಕರೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಪ್ರಚೋದಿಸಿದವರು ದುರಾಸೆಯ ರಾಜರು. ನನ್ನ ಹೋರಾಟ ನಿಮ್ಮ ಜೀವದ ಮೇಲಲ್ಲ. ಶರಣಾಗತರಾಗುವವರಿಗೆ ಕಲ್ಪವೀರದಲ್ಲಿ ಗೌರವವಿದೆ. ವಿಕ್ರಮನ ಈ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯ ಮಾತುಗಳಿಂದ ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸೈನಿಕರಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಕಮಾಂಡರ್ ವಿಠ್ಠಲನು ಹೋರಾಡಲು ಪ್ರಚೋದಿಸಿದರೂ, ಸೈನಿಕರ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಭಾಗ ಶಸ್ತ್ರ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ವಿಕ್ರಮನು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ರಕ್ತಪಾತ ಮಾಡದೆಯೇ, ತನ್ನ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸವಾಲನ್ನು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ.ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆಲುವಿದ್ದರೂ, ವೀರಭದ್ರನು ಸಂತೋಷವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಹಾರಾಜರೇ, ರತ್ನಕುಂಡಲದ ರಾಜನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಸೋಲು