ઘનઘોર જંગલમાં એક ગર્ભવતી હરણી એકલી ભટકતી હતી. તેનું પ્રસવનો સમય નજીક હતો અને તે પોતાના બાળકને જન્મ આપવા માટે એક સલામત, શાંત અને એકાંત સ્થાન શોધી રહી હતી. જંગલમાં વહેલી સવાર હતી, હળવો પવન ફૂંકાઈ રહ્યો હતો, અને પક્ષીઓના સ્વર હવામાં ગુંજી રહ્યા હતા. પરંતુ હરણીના મનમાં ચિંતા હતી. તે જાણતી હતી કે જન્મ આપવાની ક્ષણે તેને સૌથી વધારે સુરક્ષા જોઈએ. થોડું દૂર ચાલતાં તેને નદીના કિનારે ભારે ઊંચી અને ઘની ઘાસ દેખાઈ. આસપાસ શાંતિ હતી અને પાણીનો ધીમો અવાજ મનને સ્થિરતા આપતો હતો. તેથી હરણી એ સ્થળને યોગ્ય માની થંભી ગઈ.ત્યાં પહોંચતાં જ તેને પ્રસવ વેદના શરૂ થઈ. શરીરમાં