સંયોગ — એ માત્ર દેહનો મિલન નથી, એ તો એક દિવ્ય યાત્રા છે.જ્યાં પ્રેમ, ધ્યાન અને જાગૃતિનું સંગમ થાય છે. શરીર માત્ર માધ્યમ બને છે — આત્મા પોતાની જ ઉર્જાને અનુભવે છે. અહીં કોઈ ઝઘડો નથી, કોઈ જીત કે હાર નથી — ફક્ત એક સ્વાભાવિક પ્રવાહ છે, જેમ નદી પોતાના માર્ગે વહે છે.સંયોગ એ મીઠો દુઃખ છે — એવો જે જીવને રસથી ભરી દે છે. તે ક્ષણે, મન જોવાનું શરૂ કરે છે — પ્રેમને, ઉર્જાને, અને અનુભૂતિને. જેવું કોઈ પ્રિય સંગીતનું સુર, અથવા સ્વાદ જે ખાધા વિના પણ સ્મરણમાં મીઠાશ છોડી જાય.આ ઉર્જાનો પ્રવાહ છે — જે શરીરથી બહાર ફેલાય