નિરંજનનું મૌન તેની ચામડી પરની કરચલીઓની જેમ, તેના અસ્તિત્વનો એક ભાગ બની ગયું હતું. મુંબઈની ઝડપથી દૂર, એકાંત પહાડી ગામના તેના લાકડાના મકાનમાં, તે વર્ષોથી એકલો રહેતો હતો. તેનું નામ 'નિરંજન' હતું, જેનો અર્થ થાય છે 'નિષ્કલંક', પણ તેના આત્મા પર એક ગહન કાળાશ છવાયેલી હતી. તે ઉત્તમ ચિત્રકાર હતો. તેના કેનવાસ પરના રંગો ચીસો પાડતા, રડતા અને પૂછતા, પણ નિરંજનનું મોઢું હંમેશાં સીવેલું રહેતું. તે ચિત્રોમાં માત્ર એકલતા, ખોવાયેલી સ્મૃતિઓ અને એક અનંત વિરહનું દર્દ હતું. તેના પ્રશંસકો તેને 'ફિલસૂફ ચિત્રકાર' કહેતા, પણ નિરંજન જાણતો હતો કે તે માત્ર એક તૂટેલા માણસનો પડછાયો છે.એક સાંજે, આકાશમાં સૂર્યનો કેસરી અને