Chapter 14 : शुभांगीचा आवाज   रात्रीचे अकरा वाजले होते. गाव आता शांत झोपेत होता, पण प्रियंका आणि चेतन झोपले नव्हते. शुभांगीच्या नावानं पुन्हा एक वावटळ उठली होती – आणि या वेळी ती केवळ झाडाभोवतीच नव्हे, तर घराघरात घुसली होती. चंद्रप्रकाशात झाडाच्या भोवती एक धूसर तेज दिसत होतं. जणू शुभांगी स्वतः झाडाच्या आतून बाहेर यायला धडपडत होती. पानांमध्ये कुजबुज सुरू झाली होती – ही सावित्री वा चंद्राची नव्हती. ही नवी होती… ठाम, रडकी, आणि भेदक. शुभांगीचं अनाहूत प्रकट होणं प्रियंका पुन्हा त्या झाडाजवळ गेली. झाडाचं खोड थंड होतं, पण तिच्या हाताला एकदम गरम स्पर्श जाणवला. झाडावर कुणीतरी कोरलेलं होतं: "मी