आयुष्य...कधी एक उमलती धग, कधी निवांत विझणारा चंद्रगोल.क्षणोक्षणी आपलं रूप पालटणारा एक प्रवाह...कधी केशरासारखा सुवासित, तर कधी मेथीसारखा कडवट, पण आरोग्यदायी.या दोन्हीच्या सीमारेषेवर, एका स्त्रीचं अस्तित्व सावधपणे ताठ उभं आहे...ही कथा आहे तिची..ती.....जी उमेदीच्या कड्यावर असूनही, स्वतःच्या आयुष्याच्या रंगमंचावरून निमूटपणे उतरली.ती ....चेहऱ्यावर अपराजित तेज, डोळ्यांत असंख्य विश्वांची झळाळी, आणि ओठांवर न बोललेले अनुभव.कला तिचं देणं होतं....ती बोलायची अभिनयात, श्वासायमान होत असलेल्या प्रत्येक भूमिकेतून.तिचं नाव झळकू लागलं होतं; एक ओळख बनू लागली होती.पण प्रसिद्धीच्या या दाहक ऊर्जेत, कुठेतरी अंतर्मन जळू लागलं होतं ...कुठे न दिसणारं...कुठे न सांगता येणारं...वयाच्या अशा एका वळणावर, जिथे इतरांच्या महत्त्वाकांक्षा नुकत्याच आकार घेतात, तिनं घेतला निवृत्तीचा निर्णय..एक