પ્રસ્તાવના ‘નિર્વાણ’ની પીડા અને પ્રણય (૨૦૫૦)વર્ષ ૨૦૫૦. પુણેની ગગનચુંબી ઇમારતની ઉપરના માળે આવેલી ક્વોન્ટમ લેબોરેટરીમાં, હવા વીજળીકણોની નીચી ગુંજારવથી ભરેલી હતી. લેબની દીવાલો પર પ્રકાશના નીલા અને ચાંદીના તરંગો નૃત્ય કરતા હતા, જાણે સમયના અનંત વમળોને આમંત્રણ આપતા હોય. કેન્દ્રમાં ઊભું હતું ‘નિર્વાણ’ મશીન – એક વિશાળ, વર્તુળાકાર યંત્ર જેની સપાટી પર ચાંદીના તારાઓ જેવા ક્રિસ્ટલ્સ ચમકતા હતા, અને તેની અંદરથી વાદળી પ્રકાશના તેજસ્વી પ્રવાહો ફૂટતા હતા.લેબમાં ઊભા હતા ત્રણ વૈજ્ઞાનિકો: ડૉ. રવિ શર્મા, જેમના કપાળ પર વર્ષોના સંઘર્ષની રેખાઓ ઊંડી બની ગઈ હતી; પ્રોફેસર લી યુન, જેમની આંખોમાં એશિયાઈ ધીરજ અને લોખંડી સંકલ્પનું મિશ્રણ ઝળકતું હતું; અને ડૉ. એલિઝાબેથ