Chapter 12 : गावकऱ्यांपुढचं आरसपानी   दुसऱ्या दिवशी सकाळी , गावच्या चावडीसमोर गर्दी जमली होती . प्रियंकाने स्वतः तयार केलेलं एक पत्र गावकऱ्यांना दिलं — ज्यामध्ये प्रत्येक आत्म्याची कहाणी लिहिलेली होती. त्यात नावं नव्हती , पण त्यांचं दुःख , वेदना आणि अन्याय स्पष्ट होते. " ही केवळ आत्म्यांची गोष्ट नाही. ही आपल्या समाजाची , आपल्या चुका झाकण्याची कहाणी आहे , "  प्रियंका म्हणाली . गावकऱ्यांमध्ये कुजबुज सुरू झाली . काहीजण अस्वस्थ झाले . काहींच्या चेहऱ्यावर अपराधीभाव उमटला. गुरुनाथ , ज्याने पूर्वी तिला थांबवायला सांगितलं होतं , तोही शांतपणे ऐकत होता . " आम्ही त्यांचं दुःख ऐकलं नाही ... पण आम्ही