અલખની ડાયરીનું રહસ્ય-રાકેશ ઠક્કરપ્રકરણ ૬          મગનની વાત સાંભળીને અદ્વિક અને તે સુરતના એક જૂના, અંધકારમય ભવન તરફ આગળ વધ્યા. આ ભવનને લોકો 'કાચમહેલ' કહેતા હતા, કારણ કે તેની દીવાલો અને છત પર અસંખ્ય તૂટેલા અરીસાઓ હતા. આ જગ્યાને કોઈ દિવસ સૂર્યપ્રકાશ મળતો ન હતો અને અહીંનું વાતાવરણ ભયાનક શાંતિથી છવાયેલું હતું.          મગને કહ્યું, "અર્જુને આ જગ્યા પસંદ કરી છે કારણ કે અહીંના અરીસાઓ આત્માઓને કેદ કરી શકે છે." અદ્વિક ભયભીત થઈ ગયો. અચાનક, એક અરીસામાંથી અલખનો અવાજ આવ્યો: "અદ્વિક, હું અહીં કેદ છું. હું મારા ભૂતકાળમાં કેદ છું. મને મુક્ત કરો!"          અવાજમાં પીડા હતી, પણ ભયાનકતા પણ હતી.