​ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಇಕ್ಕಟ್ಟಾದ ಕೊಠಡಿಗಳಲ್ಲಿ, ದಿನಗೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ಬಡವರು, ಆಶಾವಾದಿಗಳು, ಕನಸುಗಾರರು ಬದುಕು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೇ ಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ವೆಂಕಟೇಶ. ಎಲ್ಲರೂ ಆತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ವೆಂಕಟ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ವೆಂಕಟೇಶನ ಜೀವನ ಒಂದು ತೆರೆದ ಪುಸ್ತಕದಂತಿತ್ತು. ಆತನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಕಷ್ಟಗಳ ಕಥೆ, ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಆಸೆಗಳು, ಕನಸುಗಳು, ಹಾಗೂ ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಆತನನ್ನು ಸದಾ ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದು ದೃಢ ಸಂಕಲ್ಪವಿತ್ತು: ತನ್ನ ಮಗನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಉಜ್ವಲಗೊಳಿಸುವುದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ವೆಂಕಟೇಶ ಸದಾ "ಹುಳಿ ಹಿಂಡುವ ಕೆಲಸ" ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ​ವೆಂಕಟೇಶನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಆರೋಗ್ಯ ಅಷ್ಟೊಂದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮುಂಗೈಯಲ್ಲಿ ದಪ್ಪಗಿನ ರಕ್ತನಾಳಗಳು ಎದ್ದುಕಂಡಿದ್ದವು, ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಸುಕ್ಕುಗಳು, ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಜಜ್ಜಿದ ದೇಹ. ಆದರೂ ಆತನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಯಾವತ್ತೂ ನಿರಾಸೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗೆ ಎದ್ದು, ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವುದು, ನಂತರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಸ ತೆಗೆಯುವುದು, ಪಾತ್ರೆ ತೊಳೆಯುವುದು,