सुरुवात : गरिबीची सावलीकोकणातील एका छोट्याशा खेड्यात समीर नावाचा मुलगा जन्मला. त्याचे वडील रिक्षाचालक आणि आई शेतमजुरी करणारी. घराची परिस्थिती इतकी बिकट की दोन वेळचं जेवणसुद्धा मिळणं कठीण व्हायचं. लहानपणी समीरला खेळायची, फिरायची संधी फार कमी मिळाली. कारण त्याला शाळेतून आल्यावर आई-वडिलांना हातभार लावावा लागायचा.गावातले बरेच लोकं समीरच्या आईवडिलांची टिंगल करायचे –“तुमचं मूल काय मोठं होणार? तोही तुमच्यासारखाच मजुरी करणार.”ही वाक्यं ऐकून त्याच्या आईच्या डोळ्यांत पाणी यायचं, पण ती नेहमी समीरला म्हणायची –“बाळा, गरिबी आपल्याला थांबवू शकत नाही. मेहनत कर, शिक्षण घे, आणि आपल्या आयुष्याला वेगळं वळण दे.”हीच वाक्यं समीरच्या मनात कायमची कोरली गेली.---शिक्षणातील संघर्षशाळेत तो नेहमी अभ्यासात हुशार होता.