अरुण कुलकर्णी, वय ३२, मुंबईतील एक प्रतिभावान वैज्ञानिक, ज्याचे हात नवीन तंत्रज्ञान आणि AI च्या सर्जनशीलतेने भरलेले होते, तीन वर्षांपूर्वी एका दुर्दैवी अपघाताने बदलले. त्याची पत्नी, अन्वी, अचानकच या दुनियेतून निघून गेली. त्या दिवसापासून अरुणच्या जीवनात फक्त experiments, circuits, robots, आणि memory chips एवढंच राहिलं. मित्र मंडळी म्हणायची, “अरुण, move on! जीवन थांबत नाही,” पण त्याला ठाऊक होतं—तो जगत होता, पण आयुष्य जगत नव्हतं. रात्री एकटाच, त्याच्या हातात अन्वीचा जुना फोटो धरून त्याच्या डोळ्यात अश्रू आले. “जर technology इतकी शक्तिशाली आहे, तर तू परत येऊ शकणार नाहीस का?” त्याच्या मनात विचार आला.त्याच क्षणी एक वेडा विचार जन्माला आला—तो बनवेल AI,