સપ્તશૃંગના પર્વતોની ગોદમાં વસેલું એક રમણીય ગામ, અણહોળ. અહીંના લોકો માટે સમય ઘડિયાળના કાંટે નહીં, પણ મંદિરની ઘંટીના નાદે ચાલતો. દર કલાકે વાગતી એ ઘંટી માત્ર એક અવાજ નહોતી, એ તો ગામના જીવનનો ધબકાર હતી.ઘંટ વાગે એટલે બજારો ખુલે, ખેડૂતો ખેતરે પહોંચે, અને શાળાએથી બાળકો પાછા ફરે. આખું ગામ ઘંટીની લય સાથે જીવતું. આ મંદિરની ઘંટીને 'જ્યોતિમય ઘંટી' તરીકે ઓળખવામાં આવતી. કહેવાય છે કે તે ભટ્ઠામાં પીગળાવેલા તાંબા અને કોઈ અજ્ઞાત ધાતુના મિશ્રણથી બનેલી હતી, અને લોકવાયકા મુજબ, તેનો પાયો પાંડવોના સમયમાં નંખાયો હતો.નેહાનું બાળપણ આ જ ઘંટીના પડઘા હેઠળ વીત્યું હતું. હવે તે એક યુવાન હતો — ઊર્જાથી ભરપૂર,