Chapter 9 : पुन्हा हललेलं झाड   सावित्रीच्या आत्म्याला शांतता मिळाल्याच्या विधीला दोन आठवडे उलटून गेले होते . गावात जणू आशेची झुळूक परत आली होती . लहान मुलं खेळायला बाहेर पडू लागली होती , रात्री दिवे लागण्याऐवजी पुन्हा समारंभांचे दिवे लागू लागले होते . पण … भयकथांचा शेवट कधीच इतक्या सोपेपणे होत नाही . त्या रात्री , गावाच्या बाहेरच्या जुन्या नाल्याजवळून जाणाऱ्या रस्त्यावर एक मेंढपाळ हरवला . त्याच्या मागं फक्त एकच गोष्ट आढळली — झाडावर नख्यांनी कोरल्यासारखा संदेश : “ ती फक्त एकटी नव्हती ... ” गूढ वाऱ्याची चाहूल शरद , ज्याने चेतनच्या वाचवण्यात हातभार लावला होता , त्याच्या लक्षात