ರಾಘವ್‌ನ ಆ ತಣ್ಣನೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಆ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಗರಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹರಿತವಾಗಿ ಕಾಮಿನಿಯ ಎದೆಯನ್ನು ಇರಿಯಿತು. ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಗಡಿಯಾರದ 'ಟಿಕ್ ಟಿಕ್' ಸದ್ದು ಕೂಡ ಅವಳಿಗೆ ಪರ್ವತ ಕುಸಿದು ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಸದ್ದಿನಂತೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದಿ, ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ನಡುವಿನ ಆ ನಿಶ್ಯಬ್ದದ ಒತ್ತಡವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿ, "ಅಮ್ಮಾ... ಏನಾಯ್ತು?" ಎಂದು ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಕೇಳಿದ.ಆದಿಯ ದನಿ ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಕಾಮಿನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಶಕ್ತಿ ಬಂದಂತಾಯಿತು. ಅವಳು ತನ್ನ ಮಗನ ಮುಂದೆ ಕುಸಿದು ಬೀಳುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಂಭಾಳಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಮಿಂಚಿನ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೆಣೆಯಿತು. ಅದು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಕಥೆಯಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಅದೊಂದೇ ಅವಳ ಮುಂದಿದ್ದ ದಾರಿ.ಅವಳು ಒಂದು ಆಳವಾದ ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು, ರಾಘವ್‌ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡದೆ, ಆ ಗರಿಯತ್ತ ದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟು ಹೇಳಿದಳು, "ಓಹ್... ಇದಾ? ನಾನು ಹೇಳುವುದನ್ನೇ ಮರೆತಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಂದಿದ್ದ."ರಾಘವ್‌ನ ಹುಬ್ಬುಗಳು ಗಂಟಿಕ್ಕಿದವು. "ವಿಕ್ರಮ್? ಇಲ್ಲಿಗೆ? ಯಾಕೆ?""ಅದೇನೋ ಅವನ ಹೊಸ ಆರ್ಟ್ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್‌ಗೆ ಹಣದ